Verbum

канцэнтра́цыя, -і, ж.

1. гл. канцэнтраваць, канцэнтравацца.

2. Колькасць растворанага рэчыва, якая змяшчаецца ў пэўнай колькасці раствору.

Раствор моцнай канцэнтрацыі.

запо́ем, прысл.

1. Пра п’янства: працяглы час і бесперапынна.

Піць з.

2. перан. Адразу ў вялікай колькасці (разм.).

Чытаць з.

каэфіцые́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Лікавы (або літарны) множнік у алгебраічным выразе.

2. Адносная велічыня, якая колькасна вызначае якую-н. уласцівасць фізічнага цела.

К. цеплаправоднасці.

○

Каэфіцыент карыснага дзеяння (ккд) — адносіны колькасці карыснай работы, выкананай якім-н. механізмам, да колькасці скарыстанай ім энергіі.

|| прым. каэфіцые́нтны, -ая, -ае.

налі́чвацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -аецца; незак.

Быць, мецца ў наяўнасці, у пэўнай колькасці.

У класе налічваецца 20 чалавек.

нанасі́ць, -нашу́, -но́сіш, -но́сіць; -но́шаны; зак., што.

Прынесці ў нейкай колькасці за некалькі прыёмаў.

Н. дроў.

|| незак. нано́шваць, -аю, -аеш, -ае.

настраля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., каго-чаго.

Застрэліць, забіць у якой-н. колькасці.

Н. дзічыны.

|| незак. настрэ́льваць, -аю, -аеш, -ае.

натапі́ць, -таплю́, -то́піш, -то́піць; -то́плены; зак., чаго.

Растапіць або вытапіць у якой-н. колькасці.

Н. масла.

|| незак. нато́пліваць, -аю, -аеш, -ае.