Разм. Заўзяты ігрок у карты. Усхадзіліся карцёжнікі. Ці то не падзялілі банка, ці то хто зжульнічаў з іх.Лынькоў.Калі стары Карповіч памёр, як адзіны сын, заядлы карцёжнік, прайграў у карты маёнтак другому карцёжніку.Рунец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рамі́зіцца, ‑міжуся, ‑мізішся, ‑мізіцца; незак.
Прайграваць у карты ў выніку рамізу (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ка́рта, ‑ы, ДМ карце; Рмн. карт; ж.
1. Зменшаны чарцёж зямной паверхні або яе часткі з пераважным улікам тых або іншых спецыяльных прымет. Геаграфічная карта. Тапаграфічная карта. Лінгвістычная карта.// Чарцёж зорнага неба або паверхні планеты. Астранамічная карта. Карта Месяца.
2. Адзін з цвёрдых папяровых лісткоў, якія складаюць набор (калоду) для гульні і адрозніваюцца паміж сабой па намаляваных на іх умоўных фігурах або ачках чатырох масцей. Калода карт. Тасаваць карты. Казырная карта.//мн. (ка́рты, карт). Гульня пры дапамозе такіх лісткоў. Гуляць у карты. □ Вечарамі зімой збіраліся малінаўцы да каго-небудзь на вячоркі, бесперапынна курылі і рэзаліся ў карты — у воза або ў дурня.Чарнышэвіч.
3. Ліст паперы, бланк, які трэба запоўніць спецыяльнымі звесткамі. Санаторная карта. Тэхналагічная карта.
•••
Контурная карта — геаграфічная карта, на якую нанесены абрысы вадаёмаў і сушы без назвы іх.
Нямая карта — вучэбная геаграфічная карта без абазначэння назваў.
Сінаптычная карта — геаграфічная карта, на якую нанесены звесткі аб надвор’і, атрыманыя адначасова ў розных месцах (служыць для прадказання надвор’я).
Зблытаць картыгл. зблытаць.
(І) карты ў рукікаму — пра таго, хто мае ўсе магчымасці, умовы для чаго‑н.
Карта (стаўка) біта — пра чый‑н. пройгрыш, правал.
Раскрыць картыгл. раскрыць.
Скласці картыгл. скласці.
Ставіць на картугл. ставіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Рамс: у ра́мса ’від гульні ў карты’ (Машара). З польск.ramsz ’гульня ў карты, у якой прайграе той, у каго застаецца больш ачкоў’ (< ням.Ramsch або франц.ramas ’куча, хлам’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гада́льны, ‑ая, ‑ае.
Які служыць для гадання; такі, па якім гадаюць. Гадальная кніга. Гадальныя карты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карцёж, ‑цяжу, м.
Разм. Азартная і зацяжная гульня ў карты. Завесці карцёж. Прыахвоціцца да карцяжу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пасья́нсны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пасьянса, прызначаны для пасьянса. Пасьянсныя камбінацыі. Пасьянсныя карты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крап, -у, м.
1. Дробныя, іншага колеру плямкі, крапіны на чым-н.
Белы мармур з шэрым крапам.
2. Умоўная паметка на рубашцы ігральнай карты.
Шулерскі к.
|| прым.кра́павы, -ая, -ае ікраплёны, -ая, -ае (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)