рудыментарны прыметнік
-
гл. рудымент.
-
Які
знаходзіцца ў зародкавым стане (кніжнае).
|| назоўнік: рудыментарнасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
рудыментарны прыметнік
гл. рудымент.
Які
|| назоўнік: рудыментарнасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
карэлятыўны прыметнік | кніжнае
Які
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
адпускнік назоўнік | мужчынскі род
Чалавек, які
|| жаночы род: адпускніца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
вайсковец назоўнік | мужчынскі род | размоўнае
Асоба, якая
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
унутранасць назоўнік | жаночы род
Тое, што
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
партызаніць дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне
Быць партызанам, ваяваць,
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
журыцца дзеяслоў | незакончанае трыванне
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
калязямны прыметнік | спецыяльны тэрмін
Які
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
калясардэчны прыметнік | спецыяльны тэрмін
Які
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
абстаяць дзеяслоў | незакончанае трыванне
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)