common​2 [ˈkɒmən] adj.

1. распаўсю́джаны, звыча́йны;

the common cold звыча́йная прасту́да

2. агу́льны, суме́сны, супо́льны;

the Common Market Агу́льны ры́нак;

for the common good дзе́ля агу́льнага дабра́

3. про́сты; звыча́йны;

the common people про́стыя/звыча́йныя лю́дзі

♦

common or garden BrE, infml звыча́йны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

обы́чный

1. звыча́йны;

2. (установленный обычаем) звычаёвы;

обы́чное пра́во юр. звычаёвае пра́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

белабо́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Млекакормячая жывёліна сямейства дэльфінаў; звычайны дэльфін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звыча́йна нареч.

1. обы́чно; обыкнове́нно; обы́денно;

2. привы́чно;

1, 2 см. звыча́йны 1, 2;

3. нере́дко

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

unremarkable [ˌʌnrɪˈmɑ:kəbl] adj. невыбі́тны; звыча́йны, нічы́м непрыкме́тны;

an unremarkable life звыча́йнае жыццё

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

даўгава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Некалькі даўжэйшы за звычайны. Пакой, дзе жыў Алесь, быў такі ж, як і ў хлопцаў, — звычайны пакой інтэрната: з адным акном, вузкі і даўгаваты. Шыцік. // Прадаўгаваты. Твар быў даўгаваты, лоб шырокі і не маршчыністы, вочы шчырыя і праўдзівыя. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супіна́тар, ‑а, м.

Спец. Артапедычная вусцілка, якая ўжываецца пры пляскатасці ступні як укладка ў звычайны абутак.

[Ад лац. supinare — адкідваць назад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gebr.

= gebräuchlich – звычайны, прыняты, ужывальны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Stéchmücke

f -, -n кама́р (звычайны)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

álltäglich

a штодзённы; будзённы; звыча́йны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)