пазабіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Забіць, знішчыць усіх, многіх. Пазабіваць ваўкоў.
2. Забіць, увагнаць куды‑н. усё, многае.
3. Прыбіўшы або прымацаваўшы што‑н., закрыць наглуха ўсё, многае. Пазабіваўшы крыж-накрыж дошкамі вокны і дзверы ў хаце, я падаўся ў Мінск. Сачанка.
4. Засмеціць, закупорыць усё, многае. Дзьмуў вецер, каляіны і канавы пазамятала, пазабівала і дарогі ў нізкіх месцах, машыны не хадзілі. Гаўрылкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зацю́каць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Разм.
1. Забіць ударамі.
2. перан. Давесці да атупення; затукаць. Зацюкаць чалавека.
зацю́каць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Пачаць цюкаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запаклява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.
Забіць, абаткнуць шчыліны пакуллем. Бацька загадаў сыну схадзіць да суседзяў і папрасіць лодку. — Агледзь яе і запаклюй, калі дзе трэба. Гамолка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
укако́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., каго.
Разм. груб. Забіць каго‑н. [Кулеш:] — Маеўскі — яго прозвішча. Яго бацька і сястра двух паліцаяў зімой укакошылі і да партызан уцяклі. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
актывізавацца, ажывіцца □ забіць крыніцай, падняць галаву
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
падра́ць, -дзяру́, -дзярэ́ш, -дзярэ́; -дзяро́м, -дзераце́, -дзяру́ць; -дзяры́; -дра́ны; зак.
1. што. Тое, што і парваць (у 1 і 2 знач.).
П. паперу.
П. адзенне.
2. каго. Разрываючы, забіць усіх, многіх (пра драпежных птушак, звяроў).
Каршун падраў многа курэй.
3. чаго. Пацерці на тарцы нейкую колькасць чаго-н.
П. крыху бульбы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Прыкако́шыць ’прыбіць, забіць’ (карэліц., Нар. сл.; ваўк., Сл. ПЗБ). Да незафіксаванага *како́шыць, якое ўзыходзіць да прасл. *kokošiti (< *kokošь ’курыца; певень’) з шэрагам значэнняў, сярод якіх, аднак, семантыка, звязаная з ’біць’, адзначаецца толькі ў рускіх дыялектах, параўн. уладз. прикоко́шить ’пабіць, набіць’, калуж. ’забіць на мяса, зарэзаць’. Верагодна, сюды ж прыкуко́шыцца ’прыладзіцца’ (шальч., Сл. ПЗБ) з дысімілятыўнай варыятыўнасцю першага пераднаціскнога кораня і таксама да дзеясл. *како́шыць < *kokošiti, але з семантыкай (далейшым яе пашырэннем), якая адлюстравалася ў балг. коко́ша се ’ўсаджвацца, як квактуха’, славац. kokosiť sa ’надзьмуцца, натапырыцца’, што можа разглядацца як беларуска-славацка-балгарская ізалекса.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
затю́кать сов., прост.
1. (топором и т. п.) зацю́каць, пача́ць цю́каць;
2. (убить ударами) забі́ць, зацю́каць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
вбить сов. убіць, мног. паўбіва́ць; (забить — ещё) забі́ць, мног. пазабіва́ць;
◊
вбить в го́лову убі́ць у галаву́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
праоте́ц высок. праба́цька, -кі м.;
◊
отпра́виться к праотца́м адпра́віцца на той свет;
отпра́вить к праотца́м забі́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)