жоўтая - Пошук

я́рка-жо́ўты

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	я́рка-жо́ўты	я́рка-жо́ўтая	я́рка-жо́ўтае	я́рка-жо́ўтыя
Р.	я́рка-жо́ўтага	я́рка-жо́ўтай я́рка-жо́ўтае	я́рка-жо́ўтага	я́рка-жо́ўтых
Д.	я́рка-жо́ўтаму	я́рка-жо́ўтай	я́рка-жо́ўтаму	я́рка-жо́ўтым
В.	я́рка-жо́ўты (неадуш.) я́рка-жо́ўтага (адуш.)	я́рка-жо́ўтую	я́рка-жо́ўтае	я́рка-жо́ўтыя (неадуш.) я́рка-жо́ўтых (адуш.)
Т.	я́рка-жо́ўтым	я́рка-жо́ўтай я́рка-жо́ўтаю	я́рка-жо́ўтым	я́рка-жо́ўтымі
М.	я́рка-жо́ўтым	я́рка-жо́ўтай	я́рка-жо́ўтым	я́рка-жо́ўтых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

залаці́ста-жо́ўты

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	залаці́ста-жо́ўты	залаці́ста-жо́ўтая	залаці́ста-жо́ўтае	залаці́ста-жо́ўтыя
Р.	залаці́ста-жо́ўтага	залаці́ста-жо́ўтай залаці́ста-жо́ўтае	залаці́ста-жо́ўтага	залаці́ста-жо́ўтых
Д.	залаці́ста-жо́ўтаму	залаці́ста-жо́ўтай	залаці́ста-жо́ўтаму	залаці́ста-жо́ўтым
В.	залаці́ста-жо́ўты (неадуш.) залаці́ста-жо́ўтага (адуш.)	залаці́ста-жо́ўтую	залаці́ста-жо́ўтае	залаці́ста-жо́ўтыя (неадуш.) залаці́ста-жо́ўтых (адуш.)
Т.	залаці́ста-жо́ўтым	залаці́ста-жо́ўтай залаці́ста-жо́ўтаю	залаці́ста-жо́ўтым	залаці́ста-жо́ўтымі
М.	залаці́ста-жо́ўтым	залаці́ста-жо́ўтай	залаці́ста-жо́ўтым	залаці́ста-жо́ўтых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лімо́нна-жо́ўты

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	лімо́нна-жо́ўты	лімо́нна-жо́ўтая	лімо́нна-жо́ўтае	лімо́нна-жо́ўтыя
Р.	лімо́нна-жо́ўтага	лімо́нна-жо́ўтай лімо́нна-жо́ўтае	лімо́нна-жо́ўтага	лімо́нна-жо́ўтых
Д.	лімо́нна-жо́ўтаму	лімо́нна-жо́ўтай	лімо́нна-жо́ўтаму	лімо́нна-жо́ўтым
В.	лімо́нна-жо́ўты (неадуш.) лімо́нна-жо́ўтага (адуш.)	лімо́нна-жо́ўтую	лімо́нна-жо́ўтае	лімо́нна-жо́ўтыя (неадуш.) лімо́нна-жо́ўтых (адуш.)
Т.	лімо́нна-жо́ўтым	лімо́нна-жо́ўтай лімо́нна-жо́ўтаю	лімо́нна-жо́ўтым	лімо́нна-жо́ўтымі
М.	лімо́нна-жо́ўтым	лімо́нна-жо́ўтай	лімо́нна-жо́ўтым	лімо́нна-жо́ўтых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

све́тла-жо́ўты

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	све́тла-жо́ўты	све́тла-жо́ўтая	све́тла-жо́ўтае	све́тла-жо́ўтыя
Р.	све́тла-жо́ўтага	све́тла-жо́ўтай све́тла-жо́ўтае	све́тла-жо́ўтага	све́тла-жо́ўтых
Д.	све́тла-жо́ўтаму	све́тла-жо́ўтай	све́тла-жо́ўтаму	све́тла-жо́ўтым
В.	све́тла-жо́ўты (неадуш.) све́тла-жо́ўтага (адуш.)	све́тла-жо́ўтую	све́тла-жо́ўтае	све́тла-жо́ўтыя (неадуш.) све́тла-жо́ўтых (адуш.)
Т.	све́тла-жо́ўтым	све́тла-жо́ўтай све́тла-жо́ўтаю	све́тла-жо́ўтым	све́тла-жо́ўтымі
М.	све́тла-жо́ўтым	све́тла-жо́ўтай	све́тла-жо́ўтым	све́тла-жо́ўтых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

буршты́н, ‑у, м.

Скамянелая, жоўтая, празрыстая смала хвойных дрэў, якая ўжываецца для вырабу розных аздоб. Па беразе ўжо бегалі жвавыя хлапчукі, шукаючы выкінутага морам бурштыну. Сабаленка. — Глядзі, колькі там бурштыну, — сказала.. [Нэлі], высыпаўшы перад [Васілём] на стол жменю жаўтаватых каменьчыкаў. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сара́нка ’расліна сямейства лілейных; тое, што і лілея’ (ТСБМ). Рус. усх. сарана́ ’сібірская красная лілія, Lilium tenuifolium; жоўтая лілія Lilium martagon’; паходзіць з тат. sarana ’лілія’, манг. sarana ’дзікі часнок’ (Фасмер, 3, 560), праз рус. пасрэдніцтва.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

баксёр

(англ. boxer)

1) спартсмен, які займаецца боксам;

2) парода службовых сабак, у якіх круглая галава, кароткая морда, жоўтая поўсць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ГЕРА́НІЕВЫ АЛЕ́Й,

эфірны алей, які атрымліваюць са свежых раслін герані. Жоўтая вадкасць з пахам ружы і герані, шчыльн. 884—900 кг/м³. Асн. кампаненты — цытранелол (38—46%), гераніёл (15—18%). Выкарыстоўваюць у парфумерыі.

т. 5, с. 168

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пля́ма, -ы, мн. -ы, плям, ж.

1. Месца іншай афарбоўкі на якой-н. паверхні, а таксама месца, забруджанае чым-н.

Радзімая п.

Чарнільная п.

Белая п. (на геаграфічнай карце: абазначэнне недаследаванай мясцовасці; таксама перан.: пра што-н. невядомае, нявывучанае). Жоўтая п. (у сятчатцы вока: месца, вельмі чуллівае да святла; спец.).

2. перан. Што-н. ганебнае, надта непрыемнае.

П. на рэпутацыі.

|| памянш. пля́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прытапта́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прытаптаць.

2. у знач. прым. Прымяты, прыціснуты ў часе хады. Пад ногі на дарозе стала [трапляцца] пагнутая і прытаптаная жоўтая папараць і сіне-ружовы верас. Пташнікаў. Каб суняць дыханне, Алесь трохі прайшоўся па прытаптанай абочыне і прысеў. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Verbum