лясні́чыха, ‑і, ДМ ‑чысе, ж.

Жонка ляснічага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рагано́сец, ‑носца, м.

Разм. Муж, якому здраджвае жонка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чыно́ўніца, ‑ы, ж.

Жонка чыноўніка (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свары́цца, свару́ся, сва́рышся, сва́рыцца; незак.

1. Распачынаць сварку, лаяцца з кім-н.

Сварацца жанчыны каля студні.

2. Крычаць на каго-н., лаяць за што-н.

На мужа сварылася жонка.

|| зак. пасвары́цца, -вару́ся, -ва́рышся, -ва́рыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Háusdrache

m -n, -n меге́ра, зла́я [звяглі́вая] жо́нка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Éheleute

pl муж і жо́нка, сяме́йная па́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stryjenka

ж. цётка (жонка брата бацькі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ме́льнічыха, ‑і, ДМ ‑чысе, ж.

Разм. Жонка мельніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палко́ўнічыха, ‑і, ДМ ‑чысе, ж.

Разм. Жонка палкоўніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аптэ́карыха, ‑і, ДМ ‑рысе, ж.

Уст. Жонка аптэкара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)