second​2 [ˈsekənd] n.

1. другі́ клас (у самалёце, на параходзе і да т.п.);

go second е́хаць другі́м кла́сам

2. звыч. pl. seconds тава́р друго́га гату́нку;

These plates are seconds. Гэтыя талеркі ніжэйшага гатунку.

3. секунда́нт

4. infml друго́е (страва);

What shall we take for the second? Што возьмем на другое?

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дыёптрыка

(гр. dioptrike)

раздзел оптыкі, які вывучае пераламленне святла пры пераходзе з аднаго празрыстага асяроддзя ў другое.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

энцыклапеды́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць энцыклапедычнага. Толькі справядліва і другое: навуковым памкненням Адама Ягоравіча нельга адмовіць у пэўнай ступені энцыклапедычнасці. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Lunch

[lanʃ]

m - i -es, -s i -e ленч, друго́е сне́данне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

перебрести́ сов., разг.

1. (перейти вброд) перабрысці́, перайсці́;

2. (на другое место) перацягну́цца, перавалачы́ся.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

же​I союз (после гласных) ж, (после согласных) жа;

мне говори́т одно́, сама́ же де́лает друго́е мне гаво́рыць адно́, сама́ ж ро́біць друго́е;

он же остаётся здесь ён жа застае́цца тут.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

зія́нне, ‑я, н.

У лінгвістыцы — збег галосных на стыку двух слоў, з якіх адно заканчваецца, а другое пачынаецца на галосную, напрыклад: добра адпачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапампава́ць, ‑пую, ‑пуеш, ‑пуе; зак., што.

Пампуючы, перамясціць з аднаго сховішча ў другое. Перапампаваць нафту з цыстэрнаў у бакі. Перапампаваць газ у балоны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм.

1. Запхаць, папхаць усё, многае.

2. Запіхваючы, пералажыць у другое месца. Перапхаць зелле ў другі мяшок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

транспланта́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Перасадка і прыжыўленне тканак або органаў на другое месца ці ў другі арганізм.

2. Тое, што і прышчэпліванне.

[Ад лац. transplantare — перасаджваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)