Verbum

вы́хаваны, -ая, -ае.

Які вызначаецца добрым выхаваннем, умее добра паводзіць сябе.

Выхаваныя дзеці.

В. чалавек.

|| наз. вы́хаванасць, -і, ж.

аўся́нік, -а, мн. -і, -аў, м.

Крылатае насякомае, якое жыве ўсяго некалькі дзён; падзёнка.

Рыба добра бярэцца на аўсянікаў.

лінка́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Скарачэнне: лінейны карабель; вялікі добра ўзброены ваенны карабель, прызначаны для буйных баявых аперацый.

памяшка́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Унутранасць будынка, месца, дзе хто-, што-н. размяшчаецца.

Жылое п.

Добра абсталяванае п.

паспява́ць³, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. паспець².

2. Добра вучыцца, паспяхова займацца вучэбнымі прадметамі.

Не паспявае па матэматыцы.

пра́ктык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Работнік, які добра вывучыў сваю справу на практыцы.

2. Практычны, дзелавы чалавек.