лі́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

1. Разм. Няцотны лік. Гуляць у цот і лішку.

2. Тое, што і лішак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гуза́рыць ’гуляць, баляваць’ (Жд. 1). Няясна. Ці не з гусарыць (да гуса́р)?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

фант, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. толькі мн. Гульня, удзельнікі якой у якасці штрафу выконваюць якія-н. жартоўныя даручэнні.

Гуляць у фанты.

2. Рэч, якая аддаецца ўдзельнікам гэтай гульні для жараб’ёўкі.

3. Заданне, якое даецца ўдзельніку гульні ў якасці штрафу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

coquet

[koʊˈket]

v.i.

1) каке́тнічаць; фліртава́ць

2) Figur. забаўля́цца, гуля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

fool with

неразу́мна забаўля́цца чым, або́ гуля́ць з чым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Гульня́ ’гульня’ (БРС, Нас., Касп., Шат., Бяльк., Сцяшк.). Утварэнне ад дзеяслова гуляць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

umhérspringen

* vi (s) скака́ць, гуля́ць, дурэ́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

bólzen

vt гуля́ць гру́ба (у футболе)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

skáten

vi разм. гуля́ць у скат

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Кірмашава́ць ’праводзіць час на кірмашы, святкаваць, гуляць’ (Шат., Др.-Падб.). Параўн. кермашаваць. Гл. кірмаш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)