ве́чарам, прысл.

У вячэрні час. Першы раз Лабановіч зайшоў да падлоўчага вечарам таго ж самага дня, калі хадзіў гуляць на чыгунку. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паддаўкі́, ‑оў; адз. няма.

Разм. Гульня ў шашкі, у якой выйгравае той, хто хутчэй аддасць усе свае шашкі праціўніку. Гуляць у паддаўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

splurge​2 [splɜ:dʒ] v. infml тра́ціцца; гуля́ць;

splurge on a new dress патра́ціць гро́шы на но́вую суке́нку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прастойваць, стаяць; гуляць (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

лі́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

1. Разм. Няцотны лік. Гуляць у цот і лішку.

2. Тое, што і лішак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гуза́рыць ’гуляць, баляваць’ (Жд. 1). Няясна. Ці не з гусарыць (да гуса́р)?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

фант, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. толькі мн. Гульня, удзельнікі якой у якасці штрафу выконваюць якія-н. жартоўныя даручэнні.

Гуляць у фанты.

2. Рэч, якая аддаецца ўдзельнікам гэтай гульні для жараб’ёўкі.

3. Заданне, якое даецца ўдзельніку гульні ў якасці штрафу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

coquet

[koʊˈket]

v.i.

1) каке́тнічаць; фліртава́ць

2) Figur. забаўля́цца, гуля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fool with

неразу́мна забаўля́цца чым, або́ гуля́ць з чым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Гульня́ ’гульня’ (БРС, Нас., Касп., Шат., Бяльк., Сцяшк.). Утварэнне ад дзеяслова гуляць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)