Дагма́тык ’дагматык’ (БРС). Запазычанне з рус. мовы. Параўн. рус. догматик, якое Шанскі (1, Д, Е, Ж, 151) лічыць уласна рус. словам, якое ў сучасным значэнні адзначаецца ў слоўніках з 1891 г. (раней яно мела некалькі іншую семантыку: ’царкоўны пісьменнік, які тлумачыць дагматы веры’, ’від царкоўных песнапенняў’). Першакрыніцай рус. слова з’яўляецца грэч. δογματικός, якое ўжывалася як эпітэт вядомых багасловаў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

по́дзвіг, ‑у, м.

Гераічны, самаадданы ўчынак; важнае па свайму значэнню дзеянне. Працоўны подзвіг. □ Хто не разумее гэтых пачуццяў моладзі — змагацца, ісці на подзвігі, рызыкаваць жыццём?.. Васілевіч. Жыццё Веры Харужай — гэта подзвіг, яркі прыклад служэння Айчыне. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сі́мвал, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Тое, што служыць умоўным знакам якога-н. паняцця, з’явы, ідэі; мастацкі вобраз, які перадае якую-н. думку, перажыванне.

Жалейка — с. беларускай паэзіі.

Голуб — с. міру.

2. Прынятае ў навуцы ўмоўнае абазначэнне якой-н. адзінкі, велічыні.

Сімвалы хімічных элементаў.

○

Сімвал веры — кароткі выклад асноўных догматаў хрысціянскай рэлігіі.

|| прым. сімвалі́чны, -ая, -ае і сі́мвальны, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).

Сімвалічнае адлюстраванне.

Сімвальная інфармацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

confessor

[kənˈfesər]

n.

1) спавяда́льнік -а m. (сьвята́р)

2) спаве́днік -а m., асо́ба, яка́я прызнае́цца

3) пасьлядо́ўнік яко́е-н. ве́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

all in all

а) улічы́ўшы ўсё

б) ца́лкам, по́ўнасьцю, зусі́м

to trust all in all — по́ўнасьцю дава́ць ве́ры каму́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

крэ́да

(лац. credo = веру)

1) веравызнанне, сімвал веры ў каталіцкай царкве;

2) чые-н. цвёрдыя перакананні, погляды, асновы светапогляду (напр. жыццёвае к., навуковае к.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тамі́зм

(ад лац. Thomos = Фама)

філасофскае і багаслоўскае вучэнне сярэдневяковага філосафа-схаласта Ф. Аквінскага, паводле якога розум павінен падпарадкоўвацца веры, а філасофія служыць багаслоўю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

крэ́да, нескл., н.

1. Сімвал веры ў каталіцкай царкве.

2. перан. Кніжн. Погляды, перакананне асновы светапогляду. Палітычнае крэда. Паэтычнае крэда. □ Дэвізам для часопіса было ўзята крэда матэрыялізму: «Не свядомасць вызначае жыццё, а сацыяльнае жыццё вызначае свядомасць чалавецтва». У. Калеснік.

[Ад лац. credo — веру.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спадо́ба, ‑ы, ж.

У выразе: да спадобы (быць, прыйсціся і пад.) — спадабацца, быць каму‑н. па густу. А вось казацкая песня прыйшлася да спадобы, і Ваня не расставаўся з ёю. Новікаў. Веры такая размова была не да спадобы. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блю́зніць

(польск. bluźnić)

1) зневажаць бога, святых, догматы веры або што-н. дарагое, паважанае;

2) разм. гаварыць глупства;

3) гаварыць у сне, у забыцці, трызніць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)