абеззара́жваць несов. обеззара́живать;

а. ваду́ — обеззара́живать во́ду;

а. насе́нне — обеззара́живать семена́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запе́ніць сов. запе́нить; вспе́нить;

парахо́д ~ніў ваду́ — парохо́д запе́нил (вспе́нил) во́ду

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рабаці́ць несов. (делать рябым) ряби́ть;

ве́цер р. ваду́ — ве́тер ряби́т во́ду

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шабулды́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм.

1. што. Кінуць што‑н. у ваду або выплеснуць ваду куды‑н. Шабулдыхнуць камень у ваду. □ Шабулдыхнуў [ражку] з вадою на галаву. Тады не было калі мыцца, а ў гэтай мясцовасці і не было дзе. Сташэўскі.

2. Тое, што і шабулдыхнуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

babble​2 [ˈbæbl] v.

1. балбата́ць

2. лапата́ць

3. цурча́ць, цурчэ́ць (пра ваду)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

буга́й, -я́, мн. -і́, -ёў, м.

1. Тое, што і бык¹ (у 1 знач.).

2. Начная балотная птушка сямейства чапляў, якая, апусціўшы дзюбу ў ваду, утварае гукі, падобныя да рову быка¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

віры́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́цца; незак.

1. Круціцца, утвараць віры (пра ваду).

Вада вірылася вакол вярбы.

2. перан. Паяўляцца ў вялікай колькасці, бесперапыннай чарадой.

Думкі вірацца ў галаве.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

pollute

[pəˈlu:t]

v.

забру́джваць (ваду́, паве́тра)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

водаадлі́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, які адпампоўвае ваду ў шахтах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

погруже́ние апуска́нне, -ння ср.;

при погруже́нии в во́ду пры апуска́нні ў ваду́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)