Ва́гкасць ’важкасць’ (КТС). Да вага (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

не́тто прил., торг. не́та нескл.;

не́тто-ве́с ж.-д. не́та-вага́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

служи́вый уст.

1. прил. (служебный) службо́вы;

2. сущ. службо́вы, -вага м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

уде́льный​II физ., хим. и пр. удзе́льны;

уде́льный вес удзе́льная вага́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

koguci

пеўневы;

waga ~a спарт. найлягчэйшая вага

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рыча́г м.

1. рыча́г, -га́ м.; (жердь) падва́жнік, -ка м.; (вага) вага́, -гі́ ж.;

рыча́г переме́ны скоросте́й рыча́г пераме́ны ско́расцей;

2. перен. рыча́г, -га́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Вагаві́ла ’вага ў студні з жураўлём’ (ДАБМ, 809). Параўн. вага ’ўмацаваная на сасе перакладзіна, якая служыць для даставання вады са студні’ (Юрч.). Да вагаваць ’карыстацца рычагом’, вагаваць > вагавіла на ўзор тачыць > тачыла.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пераве́с ’вага ў студні з жураўлём’ (горац., ДАБМ, камент., 809), ’лішак’ (Сл. ПЗБ) — утварэнні ад пераве́сіць, якое да пера- і ве́сіць — вісе́ць (гл.) у выніку семантычнага пераходу ’перавага’ > ’вага ў студні’, ’перавага’ > ’лішак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Важка́цца ’вагацца, сумнявацца’ (Нас.). Да вага. Параўн. важгацца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Méhrgewicht

n -(e)s, -e дадатко́вая [лі́шняя] вага́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)