ЗМЕЯЕ́ Д
(Circaetus gallicus або С. ferox),
птушка сям. ястрабіных атр. сокалападобных. Пашыраны ў Паўд. і Цэнтр. Еўропе, Паўн. -Зах. Афрыцы , Пярэдняй і Сярэдняй Азіі, Паўд. -Зах. Сібіры, Паўн. Манголіі. Жыве ў мясцінах, дзе лясныя масівы перамяжоўваюцца адкрытымі прасторамі. На Беларусі рэдкі гнездавальны від, пераважна на Палессі і Паазер’і; занесены ў Чырв. кнігу.
Даўж. цела да 73 см , маса да 2 кг , размах крылаў да 1,95 м . Зверху шаравата-буры, знізу — белы з рэдкімі стракацінамі, горла і валляк цёмныя, хвост паласаты. Гнёзды на высокіх дрэвах, скалах. Нясе 1 яйцо. Корміцца пераважна змеямі (адсюль назва), вужамі, яшчаркамі, жабамі. Зімуе ў Паўд. -Зах. Азіі, Афрыцы .
Змеяед .
т. 7, с. 96
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
агані́ стыкі
(гр. agonistikos = здольны да барацьбы)
дэмакратычная хрысціянская секта ў рымскай Афрыцы ў 4—5 ст. , левае крыло данатыстаў .
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
гамадры́ л
(ад гр. hamadryas = дрэвавая німфа)
буйная малпа з роду павіянаў , якая водзіцца ў Афрыцы і на Аравійскім паўвостраве.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
сікамо́ р
(гр. sykomoros = смакоўніца)
дрэва сям. тутавых з цвёрдай драўнінай і ядомымі пладамі, якое расце пераважна ва Усх. Афрыцы .
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
антыло́ па
(фр. antilope, ад с.-гр. antholops)
жвачная парнакапытная жывёла сям. пустарогіх, якая пашырана пераважна ў Афрыцы і Паўд. Азіі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ары́ бі
(н.-лац. ourebi)
млекакормячае сям. пустарогіх, якое водзіцца ва Усх. і Паўд. Афрыцы на адкрытых месцах або ў хмызняках.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
і́ ксія
(н.-лац. іхіа, ад гр. iksia)
травяністая расліна сям. касачовых, пашыраная ў Паўд. Афрыцы ; некаторыя віды вырошчваюцца як дэкаратыўныя.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
леапа́ рд
(лац. leopardus, ад гр. leopardos)
буйны драпежнік сям. кашэчых з плямістай поўсцю, які водзіцца ў Афрыцы і Паўд. Азіі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
марабу́
(фр. marabout, ад ар. murābit = пустэльнік)
вялікая трапічная птушка сям. бусліных, якая водзіцца ў Паўд. -Усх. Азіі і Афрыцы .
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
мега́ нтрап
(ад мега- + -антрап )
вымерлая вялікая чалавекападобная малпа эпохі плейстацэну , рэшткі якой знойдзены на востраве Ява і ва Усх. Афрыцы .
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
