пакланя́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.
1. Слепа адносіцца да каго‑, чаго‑н., як да найвышэйшай сілы. [Сцёпка:] — Сотні гадоў пакланяліся вы «святому калодзежу», і сотні гадоў стаяла тут Гнілое балота, заражала паветра і разносіла хваробы. Колас.
2. Аддаваць перавагу каму‑н. у чым‑н., глыбока паважаць, шанаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папа́хваць, ‑ае; незак.
Пахнуць злёгку, аддаваць слабым пахам (пераважна непрыемным). У хатцы стаяў вялікі куфар, і калі бабка яго не адчыняла, то ўвесь час жытло папахвала цвіллю. Кулакоўскі. / у безас. ужыв. Ад пісара трохі папахвае выпіўкаю. Колас. // перан. Мець прыкметы або рысы чаго‑н. Папахвае здрадаю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кама́ндаваць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; незак.
1. Вымаўляць словы каманды, аддаваць каманду. — Да зброі! — ціха камандуе .. [Рыжы]. Колас.
2. Быць камандзірам чаго‑н. Камандаваць боем. Камандаваць парадам. □ Калі капітан апускаўся ўніз, тады камандаваў яго памочнік. Лынькоў. Кірыла быў унтэр-афіцэрам і камандаваў сапёрным узводам. Паслядовіч. За час адыходу ад заходняй граніцы [Саўчанка] не мог не заўважыць шматлікіх выпадкаў, калі радавы баец або сержант камандаваў батальёнам або ротай. Лупсякоў.
3. перан.; кім-чым, над кім-чым і без дап. Разм. Аддаваць распараджэнне, загадваць. Дзве жанчыны адцягвалі к сцяне лішнюю мэблю, і ўсім гэтым камандавала Валя. Чорны. — Алёша, — камандавала Юлька. — Зараз жа, хоць з-пад зямлі, дастань мне чырвонай фарбы. Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
consign
[kənˈsaɪn]
v.t.
1) аддава́ць пад апе́ку; даруча́ць
2) прызнача́ць
3) дастача́ць, перасыла́ць, пасыла́ць (тава́р)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Кама́ндаваць ’аддаваць каманду’, ’быць камандзірам чаго-небудзь’, ’загадваць’ (ТСБМ, Яруш.), камендаваць ’тс’ (Сержп. Прымхі). Аналагічна да папярэдняга, — з рус. командовать ’тс’, якое (у XVIII ст.) з франц. commander ’тс’ < с.-лац. commandare < commendare ’даручаць’, ’давяраць’ (Фасмер, 2, 300; Шанскі, 2 (К), 223). Аднак форма камендаваць з польск. komendować, komendywać < komenda вясельны маршалак’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ábgeben
*
1.
vt аддава́ць
2.
(sich)
(mit D) займа́цца (чым-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
oblivion [əˈblɪviən] n. забыццё (у розных знач.);
consign smth. to oblivion аддава́ць што-н. забыццю́, забыва́ць што-н.;
drink oneself into oblivion напіва́цца да непрыто́мнасці/бяспа́мяцтва
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
disgorge
[dɪsˈgɔrdʒ]
v.t.
1) выры́гваць
2) выкіда́ць, вываро́чваць
3) Figur. аддава́ць пад прыму́сам (незако́нна набы́тае, захо́пленае)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
hand over
а) аддава́ць друго́му
б) выдава́ць каго́ каму́
Hand over your money! — Аддава́й гро́шы!
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
prosecute
[ˈprɑ:sɪkju:t]
v.t.
1) аддава́ць пад суд
2) ве́сьці, право́дзіць
to prosecute an inquiry — право́дзіць расьсьле́даваньне
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)