open1[ˈəʊpən]n.the open адкры́тае ме́сца, прасто́ра;
in the open на во́льным паве́тры, пад адкры́тым не́бам;
bring smth. (out) into the open даво́дзіць што-н. да агу́льнага ве́дама/да ве́дама пу́блікі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
сказі́цца, ‑зіцца; зак.
1. Змяніцца, перайначыцца. У галоўным герою апавядання, у Петражыцкім, гэта адчуванне сувязі, непадзельнасці майго і агульнага сказілася, адступіла перад такімі рысамі характару, як свавольства, празмернасць уласнага інтарэсу.Бярозкін.
2. Вельмі моцна змяніцца, страціць звычайны, натуральны выгляд (пра твар, знешні выгляд). Твар сказіўся ад злосці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
публіка́цыя
(лац. publicatio)
1) аб’яўленне чаго-н. для агульнага ведама праз друк (напр. п. аб’явы);
2) друкаванне якіх-н. матэрыялаў у кнізе, газеце, часопісе;
3) тое, што апублікавана, выдадзена.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
сіне́кдаха, ‑і, ДМ ‑дасе, ж.
Стылістычны прыём, калі назва часткі, прыватнага выкарыстоўваецца замест назвы цэлага, агульнага і наадварот (напрыклад: «галава» замест «чалавек» і пад.), а таксама слова і зварот, ужытыя такім чынам. Разваламі часам называліся самі сані — характэрны прыклад сінекдахі: назва часткі прадмета пераносіцца на ўвесь прадмет.«Помнікі».
[Грэч. synekdochē — суаднясенне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
упа́дак, ‑дку, м.
1. Пагаршэнне агульнага стану чаго‑н.; агульны распад, разлажэнне. Упадак вытворчасці пры капіталізме. Упадак буржуазнай культуры.// Моцнае аслабленне фізічных ці духоўных сіл. Упадак сіл. Упадак духу.
2.Абл. Страта. Няма статку без упадку.Прымаўка.
•••
Каб на вас упадак — каб вы падохлі, каб на вас паморак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэду́кцыя
(лац. deductio = вывядзенне)
спосаб разважання, пры якім новае палажэнне выводзіцца чыста лагічным шляхам на аснове папярэдніх; разважанне ад агульнага да прыватнага (параўн.індукцыя 1).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
derivative
[dɪˈrɪvətɪv]1.
adj.
1) Ling. вытво́рны (сло́ва)
2) Math. вытво́рны (фу́нкцыя)
3) неарыгіна́льны
2.
n.
вытво́рнае ад агу́льнага, дэрыва́т -у m. (сло́ва, хімі́чнае рэ́чыва)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
publication
[,pʌblɪˈkeɪʃən]
n.
1) публіка́цыя f. (вы́дадзеная кні́га, ча́сапіс)
2) друкава́ньне й про́даж кні́гаў, ча́сапісаў
3) выдава́ньне n., публіка́цыя f
4) пада́ньне да агу́льнага ве́дама
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
знахо́джаннеср.
1.в разн. знач. нахожде́ние;
з. кла́даў — нахожде́ние кла́дов;
з. агу́льнага найбо́льшага дзе́льніка — нахожде́ние о́бщего наибо́льшего дели́теля;
2. нахожде́ние, пребыва́ние;
з. ў камандзіро́ўцы — нахожде́ние (пребыва́ние) в командиро́вке
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пакале́нне ’сваякі адной ступені роднасці ў адносінах да агульнага продка; людзі блізкага узросту, якія жывуць у адзін час’ (ТСБМ, Шат.), пакале́нне ’продкі’ (Сл. ПЗБ), поколе́нье ’пакаленне’ (ТС). Рус.поколе́ние, укр.поколі́ння, ст.-рус.поколѣние (XVII ст.), польск.pokolenie, чэш.pokolení, серб.-харв.поколе́ње, славен.pokolȇhje, балг.поколе́ние ’тс’. Да калена (гл.) (Махэк, 468).