Verbum

luminary

n., pl. -naries

1) сьвяці́ла n. (як со́нца)

2) выда́тны чалаве́к

3) шту́чнае сьвятло́ (асьвятле́ньне)

adj.

сьветлавы́

moonlight

n.

ме́сячнае сьвятло́

adj.

пры ме́сячным сьвятле́, уначы́

v.i., Sl.

працава́ць па-за рэгуля́рнай працо́ўнай паро́й (уначы́, сьвя́тамі)

soften

v.t.

1) зьмякча́ць

2) памякча́ць, зьмякча́ць (боль, прысу́д, сьвятло́ абажу́рам)

3) прыціша́ць (го́лас)

v.i.

1) зьмякча́цца, памякча́цца

2) прыціша́цца

put out

а) згасі́ць (сьвятло́), пагасі́ць (пажа́р, аго́нь)

б) зьбянтэ́жыць; зьбіць з панталы́ку; зьбіць з та́кту

в) вы́даць (кні́гу), г) выклада́ць, выстаўля́ць (рэ́чы)

emit

v.t. (-tt-)

1) дава́ць, выпраме́ньваць

The sun emits light and heat — Со́нца выпраме́ньвае сьвятло́ й цеплыню́

2) выпушча́ць, выпуска́ць (гро́шы)

•

- emit roars

- emit smoke

glitter

v.i.

1) пераліва́цца, ясьне́ць, зьзяць; іскры́цца

2) блішчэ́ць

n.

1) зы́ркае, асьляпля́льнае сьвятло́, зьзя́ньне n.

2) бляск, шык -у m., раско́ша f.

lightsome

adj.

1) жывы́, жва́вы; шу́стры, лёгкі

2) вясёлы, ра́дасны

3) няста́лы, ве́траны, пусты́

adj.

1) які́ сьве́ціцца, зьзя́е, дае́ сьвятло́

2) до́бра асьве́тлены; ілюмінава́ны

glimmer

n.

1) мігце́ньне n., слабо́е мігатлівае сьвятло́

2) няя́снае ўяўле́ньне, ду́мка

3) слабы́ про́бліск (надзе́і)

v.i.

1) мігце́цца; міга́ць

2) мільгану́ць (пра ду́мку, надзе́ю)

•

- go glimmering

illumination

n.

1) асьвятле́ньне n.

the illumination of a bonfire — сьвятло́ во́гнішча

2) Phys. я́ркасьць f. (сьветлава́я велічыня́)

3) вытлумачэ́ньне, выясьне́ньне n.

4) ілюміна́цыя f.

5) упрыго́жваньне кні́г, лі́тараў

radiate

v.t.

выпраме́ньваць

The sun radiates light and heat — Со́нца выпраме́ньвае сьвятло́ й цеплыню́

v.i.

прамяне́ць, прамяні́цца; блішча́ць, зьзяць

Her face radiates joy — Ейны твар зьзя́е ра́дасьцю