dodatni

dodatn|i

станоўчы, дадатны;

electroda ~a фіз. анод

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przychylny

1. прыхільны; добразычлівы; зычлівы;

2. спрыяльны; станоўчы; ухвальны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

appreciation [əˌpri:ʃiˈeɪʃn] n.

1. (высо́кая) ацэ́нка (чаго-н.)

2. разуме́нне (чаго-н.)

3. fml рэцэ́нзія (асабліва станоўчая); стано́ўчы во́дгук

4. finance рост ва́ртасці; павышэ́нне цаны́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

recommendation [ˌrekəmenˈdeɪʃn] n.

1. рэкаменда́цыя, пара́да;

make recommendations дава́ць рэкаменда́цыі

2. рэкаменда́цыя, пахвала́, стано́ўчы во́дзыў;

a letter of recommendation рэкамендацы́йнае пісьмо́

3. рэкаменда́цыя (на пасад у)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

budujący

1. станоўчы;

2. павучальны; навучальны;

budujący przykład — павучальны прыклад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

положи́тельный

1. (утвердительный, хороший) стано́ўчы, дада́тны;

положи́тельный отве́т стано́ўчы адка́з;

положи́тельный геро́й рома́на стано́ўчы (дада́тны) геро́й рама́на;

положи́тельная оце́нка стано́ўчая (дада́тная) ацэ́нка;

положи́тельные результа́ты стано́ўчыя (дада́тныя) вы́нікі;

2. (основательный, степенный) ста́лы, пава́жны;

3. (несомненный, настоящий) разг. сапра́ўдны, безумо́ўны;

положи́тельный неве́жда сапра́ўдны (безумо́ўны) не́вук;

4. мат., физ. дада́тны;

положи́тельная величина́ дада́тная велічыня́;

положи́тельная температу́ра дада́тная тэмперату́ра;

положи́тельный по́люс дада́тны по́люс;

положи́тельный заря́д дада́тны зара́д;

положи́тельная сте́пень сравне́ния грам. звыча́йная ступе́нь параўна́ння;

положи́тельная филосо́фия пазітыві́зм.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

pochlebny

pochlebn|y

пахвальны;

wydać ~ą opinię — даць хвалебны (станоўчы) водзыў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

gedíegen

a

1) дабрацкасны

2) сур’ёзны, стано́ўчы (пра чалавека)

3) чы́сты (пра метал)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

zúsagend

im ~en Fálle — у вы́падку зго́ды

éine ~e Ántwort — стано́ўчы [сцвярджа́льны] адка́з

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

згода назоўнік | жаночы род

  1. Станоўчы адказ, дазвол на што-н.

    • Даць згоду на што-н.
    • З чыёй-н. згоды.
    • Маўчанне — знак згоды (прыказка).

  2. Аднадумнасць, агульнасць пунктаў гледжання.

    • Прыйсці да згоды.

  3. Сяброўскія адносіны, аднадушнасць.

    • Жыць у згодзе.

  4. безасабовая форма: у знач. выказніка: Дамовіліся, пярэчанняў няма.

    • Ну, што, з.? Едзем разам?

У згодзе з чым (кніжнае) — тое, што і ў адпаведнасці з чым-н.

  • Дзейнічаць у згодзе з прынятым рашэннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)