oznaczać

незак. абазначаць, адзначаць;

co to oznaczać? — што гэта значыць?;

oznaczać to, że ... — гэта значыць, што...

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

das

гл. der;

das heißt — гэ́та зна́чыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

beságen

vt

1) гавары́ць, све́дчыць (пра што-н.)

2) зна́чыць

das beságt, dass... — гэ́та зна́чыць, што...

das will gar nichts ~ — гэ́та зусі́м нічо́га не зна́чыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

bedéuten

vt зна́чыць, абазнача́ць, мець значэ́нне

das hat nichts zu ~ — гэ́та нічо́га не зна́чыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

d. h.

= das heißt – гэта значыць (г. зн.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

znaczyć

znaczy|ć

незак.

1. значыць; азначаць;

со znaczyć ten wyraz? — што азначае гэта слова?;

2. меціць; маркіраваць;

~ć bieliznę — меціць белізну;

3. значыць, мець значэнне;

nic nie znaczyć — нічога не значыць;

со to ma znaczyć? — што гэта такое?; што гэта значыць?

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

or

[ɔr]

conj.

1) або́, а́льбо

You can go or stay — Мо́жаце ісьці́ або́ заста́цца

2) а то, іна́кш, іна́чай

Hurry, or you will be late — Сьпяша́йся, а то спо́зьнісься

3) або́, гэ́та зна́чыць

This is the end or last part — Гэ́та кане́ц, гэ́та зна́чыць апо́шняя ча́стка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

namely [ˈneɪmli] adv. менаві́та; а і́менна; гэ́та зна́чыць;

Only two students were absent, namely Mark and John. Толькі два студэнты адсутнічалі, а менавіта Марк і Джон.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Тоісь-то ’значыцца’ (глыб., Полымя, 1998, 11, 231). Відаць, дэфармаванае рус. то́ есть ’гэта значыць’ з узмацняльнай часціцай то, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

або злучнік

  1. размеркавальны. Ужыв. для супастаўлення членаў сказа і сказаў з узаемным выключэннем, паказваючы на катэгарычнасць выбару аднаго з іх.

    • Або заўтра, або паслязаўтра.
    • Або пан, або прапаў (прыказка).
    • Пашукай на паліцы або ў шафе.
    • Дрыгва зацягне кожнага, хто аступіцца або зробіць неасцярожны крок.

  2. пералічальна-размеркавальны. Аб’ядноўвае члены сказа і сказы пры пералічэнні.

    • Каго ты ні вазьмі, дык гэта або рабочы, або калгаснік, або інтэлігент.

  3. далучальны. Ужыв. для злучэння розных назваў аднаго і таго ж паняцця, для паяснення, у знач. іншымі словамі, гэта значыць.

    • Берагавыя ластаўкі, або беражанкі, спрытна ляталі над вадой.

  4. у знач. пытальнай часціцы. Ужыв. у пачатку пытальных сказаў у знач. «хіба?», «няўжо?» (размоўнае).

    • Або ты не ведаеш пра гэта?

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)